door Hugo Vos | dec 8, 2022
we spelen allemaal ons eigen leven het doek gaat op, daar zijn we dan het doek gaat neer en we zijn af daartussenin daar zit ons stuk het applaus dat klinkt zelfs als die ovatie heet is bestemd voor dodemansoren en wordt door ons, de artiest niet meer gehoord geen...
door Hugo Vos | jan 25, 2022
ook ik zal sterven net als jij ik ben me dondersgoed daarvan bewust wie was ik dan die korte tijd en droeg ik ook iets bij? als ik dat graf krijg onder die eik wat staat er dan beschreven welk epitaaf schrijft men voor mij mag ik dat lezen al bij leven? de mooie...
door Hugo Vos | jan 13, 2022
weer is iemand doodgegaan in het flatgebouw dat ik bewoon volwassen kinderen met vuilniszakken lopen af en aan gooien hele stukken leven weg die groene jurk met bloemen ze droeg hem nog op haar verjaardag de sloffen met haar hielensporen op een platte kar met wieltjes...
door Hugo Vos | aug 20, 2020
ik heb mijn zusje nooit gekend maar vandaag zag ik haar schommelen bij dat huisje in de polder haar handjes stevig om de touwen haar blonde haartjes in de wind het houten plankje waar ze in haar witte zomerjurkje op zat een vrij en onbevangen kind ik heb mijn zusje...
door Hugo Vos | mei 12, 2020
en als ik dan gestorven ben welke woorden blijven dan nog in mij achter er zitten er nog zoveel in die ik bij leven niet geschreven kreeg ik smeek je grijp me bij mijn koude enkels keer me om schud mijn kadaver leeg schraap zelfs de laatste letters uit mijn strot en...
