door Hugo Vos | jul 14, 2020
al die ego’s rondjes lopend in die schedels deden ze maar de luiken open kopje thee egobeentjes vooruit zonnetje op de egosnoet vrede voelen en dan inzien dat al dat egokabaal nergens voor nodig...
door Hugo Vos | mei 17, 2020
ik ben eens door die wijk gaan lopen waar hele rijke mensen wonen de huizen groot de tuinen groot de auto’s groot maar de mensen die er woonden die waren net zo groot als ik hun hoofden even groot hun handen even groot hun lijven even groot alleen de ego’s… ja, daar...
door Hugo Vos | dec 12, 2019
een pauw waaiert zijn verentooi om een vrouw te kunnen krijgen ik doe dat niet want ik heb haar de kuifparkiet recht zijn kuif hij wil indruk op het vrouwtje maken ik hoef dat niet want ik heb haar de goudfazant, zijn verenpracht laat zien dat hij dat vrouwtje waard...
door Hugo Vos | nov 12, 2019
Ik was op een dag mijn trots kwijt Ik had hem ergens op gelegd Wist enkel niet meer waar… Op mezelf? Op mijn gedrag? Hoe ik me kleedde? Geen idee! Op de spullen die ik bezat? Op mijn maatschappelijke positie? De hoogte van mijn spaarrekening? Daar was het allemaal...
door Hugo Vos | jul 27, 2019
je koopt een dure telefoon maagdelijk kijkt hij je aan je ego spiegelt in het glas daar groeide weer een stukje aan maar hij is nog niet uitgepakt of angst die dient zich luidkeels aan want wat als barsten of gekras straks deuken in dat ego slaan? het is zo kwetsbaar...
