door Hugo Vos | jan 29, 2023
Nu, twee jaar later, functioneer ik fysiek weer redelijk als voorheen. Ik loop weer, fiets weer en dans zelfs weer. De artsen hebben een wondertje verricht.Op mentaal vlak functioneer ik nu heel anders zul je begrijpen. Het is een bijzondere reis die ik sinds het...
door Hugo Vos | jan 27, 2023
Ik werd wakker op de recovery. De noodzakelijke slangen hingen aan mijn lijf, de infuuslijn ging van mijn hand naar de paal en de plakelektroden zaten op mijn borstkas. Het karakteristieke gebrom en gezoem van alle apparatuur drong langzaam mijn brein ...
door Hugo Vos | jan 26, 2023
De Liefde zweeg voor langere tijd. We waren samen en we waren tegelijkertijd met iedereen. Wij wáren iedereen. En dat voelde zó vanzelfsprekend dat ik er van schrok dat ik dat nu pas voelde, of nee, laat ik het anders zeggen, dat ik me dat nu pas gewáár was.“De mens...
door Hugo Vos | jan 25, 2023
“Je hebt een hoop leed gezien,” zei De Liefde, “De aarde is er vol mee. En de aarde zal er altijd vol mee zijn. Eeuwig. En het is maar net aan welke kant van de medaille je staat.”.“Neem de antilope en de poema. De poema is geen wraakzuchtig dier. De poema is een...
door Hugo Vos | jan 24, 2023
In het venster op de aarde zag ik nu een pasgeboren antilope wiebelend op haar benen staan. Het was nog nat van de geboorte. Haar moeder likte het. Ja, dacht ik, dat is het! Toen zag ik hoe een panter de twee plots besprong. De moeder sprong op tijd weg, maar het jong...