door Hugo Vos | aug 10, 2021
hij ziet de dingen de kunstenaar met de ogen in zijn buik en dan moet hij iets dan groeien handen uit het midden van zijn zo oh dunne ziel en gaat hij maken zijn hersenen gebruikt hij niet simpelweg niet nodig denken is blokkeren zijn publiek begrijpt dit niet ze zien...
door Hugo Vos | aug 8, 2021
het pad waarop we fietsen leren in de weidsheid van het leven het is zo smal één kleine stuurbeweging die je niet bedoelde en hup, daar lig je al je zieltje plots met bloed bestippeld begint al snel te schrijnen het heelt wel, heus droogt vrij snel op maar die val zal...
door Hugo Vos | jul 28, 2020
op haar knietjeskleurt ze de tegelshaar handjes kleurt ze meeik zie vertederd toeoh onschuld!een jaar of zesze kan al schrijvenhet trottoir:haar schildersdoekhet model:haar binnenwereldwie is haar muzevraag ik mijterwijl ze vorm geeftaan haar zielze pakt weer inde...
door Hugo Vos | apr 9, 2020
je hebt een lijf gekregen je woning, nee de tempel van je ziel daar woon je dat weet ik ik bel aan klepper met je brievenbus tik op je ramen ik zou zo graag deelgenoot zijn van de eredienst die in jou gehouden wordt het enige wat jij nog hoeft te doen is hoe...
door Hugo Vos | feb 3, 2020
het was a small step voor de mens die hem plaatste maar a giant leap voor de mens die hem kreeg die voetstap op de ziel een indruk op een donkere plek wachtend in die enorme leegte zelfs de dood die kwam er...
