die beelden heb ik nog hij in de kassen van zijn baas waar tomatenplanten geurden in onderhemd tussen tomatenpaden ik zag hoe hij zijn lijf bezweette hoe zijn handen groenig kleurden en tussendoor als ’t pauze was bracht ik hem brood en water dan draaide hij zijn sigaretje daar mocht ik altijd even bij hem zitten de korte tijd die er dan was die koester ik, dat was mijn pretje daar maakte hij echt tijd voor mij alsof hij zich dan los kon maken in wat voor hem belangrijk was kreeg ik eindelijk de aandacht die ik zo ontzettend nodig had wat gek… nu besef ik me dat pas
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.