door Hugo Vos | dec 10, 2021
je kunt het niet ontkennen want het is er echt toch een zo’n woord dat aan zijn einde raakt neen het leeft nog wel maar het verdwijnt daar kun je niet omheen want wie gebruikt er nou nog neen ja als je heel erg oud bent of van taal houdt, dan alleen ontglipt je heel...
door Hugo Vos | dec 9, 2021
ik ben mijn geduld verloren ‘k wist niet eens dat ik het had maar plotseling had ik dus haast daar waar mijn geduld eerst zat en laat ik heel erg eerlijk wezen ik vind dat echt behoorlijk wennen zitten zit er niet meer in voor mij ik ben nu constant aan het rennen...
door Hugo Vos | dec 8, 2021
in mijn geheugen staat een kerstboom er hangt een slinger met wat lampjes in een paar ballen, een vogeltje, een engel wat nepsneeuw en een piek hoog bovenin dat was het wel en het deed wonderen de wereld werd er warm van en zo zacht haar eenvoud bracht de mensen samen...
door Hugo Vos | dec 7, 2021
de prijs is hoog waarvoor ze werken: hun inzet en hun vrije tijd aan henzelf zul je ’t niet merken ze kunnen er hun ei in kwijt hun bijdrage is de bekroning juist op plekken waar het zwaar is ze vragen niet om een beloning de dankbaarheid is hun salaris Cora van...
door Hugo Vos | dec 6, 2021
aan wie ze haar liefde gaf: haar kinderen (dat is nou eenmaal zo) de buurvrouw (heeft verder niemand) haar kat (uit het asiel) de bewoners van De Kieviet (dat is haar werk) de bakker (heeft net zijn vrouw verloren) haar man (hij kan het ook niet helpen dat hij drinkt)...
