door Hugo Vos | sep 4, 2019
ik mocht iets schrijven over een mooie herinnering dat viel, opvallend genoeg, behoorlijk tegen klaarblijkelijk laat ik van alles wat mij overkomt de ellende in mijn geheugen zwaarder wegen is het mijn aard? Is het iets oers? draag ik hier schuld? wat kan hiervan de...
door Hugo Vos | sep 3, 2019
vaak sleept hij zich en weifelt hij dan weer struikelt hij soms huppelt hij die lange weg achter de coulissen de zwarte tunnel naar het licht daar waar hij straks… zo kwetsbaar is maar zichtbaar die weg moet de acteur wel gaan omdat het metaforisch is voor zijn...
door Hugo Vos | sep 2, 2019
ik moet wat meer naar buiten kijken want ik kijk te veel naar binnen waar al die spoken en demonen wonen waar ik niks mee kan beginnen dus ik doe vandaag mijn vensters open en werp een blik naar buiten verrek daar vliegt een schaterlach en ik zie een merel fluiten...
door Hugo Vos | sep 1, 2019
onderin mijn schrijversbrein staat een metalen mandje daar liggen weggegooide woorden in als carbonnetje en transparantje ze zijn oud en ik gebruik ze niet zulks een taal is niet meer noodig dus heb ik ze maar weggedaan nu zijn ze nutteloosch en ooverbodig maar kijk...
door Hugo Vos | aug 31, 2019
op FaceBook ben je met één klik bevriend en da’s allemaal heel goed bedoeld maar wees eens eerlijk, heb je bij al die vrienden ook een klik gevoeld? Teken je beste vrienden
