door Hugo Vos | nov 12, 2020
de kerst valt vroeg dit jaar het is pas half november straks koop ik mijn paaseieren al begin december
door Hugo Vos | nov 11, 2020
de dichter vangt gedachten met zijn pen zijn visgerei hij gooit een lijntje uit en wacht en wacht tot een beet dan haalt hij woorden binnen glibberend kronkelend soms tegenstribbelend tegenstribbelend geven ze zich over aan de kunst langzaam stervend op het...
door Hugo Vos | nov 10, 2020
als langzaamaande dagen tellen gaanje tred vertraagtje zicht vervaagtje echtgenootal jaren doodje bent alleenkunt nergens heendit huis is niet het jouwewie zijn die vreemde vrouwenje voelt je een ontheemdeje dochter is een vreemdedie het misschien wel goed bedoeltmaar...
door Hugo Vos | nov 9, 2020
zo ’s avonds laat, gordijnen dicht moet ik opeens weer aan je denken je blonde haar, je fijn gezicht dat glaasje wijn inschenken ik mis je aan de tafel hier je lach, de vrolijke gesprekken het plankje kaas en het plezier opeens besloot je te vertrekken je echo houdt...
door Hugo Vos | nov 8, 2020
de radiator tikt zichzelf tot leven komt weer uit haar koude dood ze kreunt haar warmte door de muren daar ik de thermostaat ontsloot het haalt de stilte uit de kamer waarin ik eenzaam binnentreed ze spreekt tot mij met al haar warmte waardoor ik mij toch welkom...
