door Hugo Vos | jan 16, 2021
de groene vingers van mijn vader – zijn liefde voor zijn tuintjes en de bloempracht in zijn kerk- hij nam ze mee ik heb ze niet geërfd mocht ik toch ooit in een hemel door de Hof van Eden lopen dan weet ik vrijwel zeker hij is hier ook dit is zijn...
door Hugo Vos | jan 15, 2021
ik kon er niet omheen prompt was ie daar dat woord subiet of ik maar wilde opschieten het kon niet wachten op die anderen subiet toen het doorhad dat ik iedere week een woord belicht dat op sterven na dood is, wilde het subiet beschreven worden tja, toen heb ik maar...
door Hugo Vos | jan 14, 2021
en sinds de slang kronkelend over de tap tot Eva sprak: hier drink op dat bier ’t is Mexicaans en bied het ook aan Adam aan sloten de deuren van café ‘’t Hemels Paradijs’ terstond en lopen we nu allemaal met dat verdomde vijgenblad voor onze mond
door Hugo Vos | jan 13, 2021
we stonden stil vandaag bij wat we zagen een man of twaalf een foto was het waar we naar keken we waren een insect met meer dan twintig ogen en al die ogen zagen iets wat anderen heel anders zagen we spraken met elkaar keken door elkanders ogen en zagen hoe het beeld...
door Hugo Vos | jan 12, 2021
de oude mensen komen bij jou op kraamvisite en lange tijd ga jij bij oude mensen op bezoek opa’s, oma’s, tantes, omen je kijkt in leeftijd naar ze op dan, een voor een, verdwijnen ze en plots is het verschil in leeftijd zoek bezoek jij uitgekomen babydromen kijk jij...
