door Hugo Vos | jan 1, 2021
in de la met oude woorden lag er een die daar gemaskerd lag hij lag brutaalweg bovenop Veinzen voorzichtig tilde ik hem op hij kreunde zacht en zuchtte ik vroeg meelevend wat er was Veinzen hij zei dat hij amechtig was en zeker niet succesvol was ik had van hem niet...
door Hugo Vos | dec 31, 2020
zevenhonderdeenendertig is het getal van opgetelde dagen waarin ik dagelijks zonder klagen mijn versjes op het beeldscherm knal kan ik dat nóg een jaar dragen? want wat is namelijk het geval het pad waar voor ik sta is smal en ligt bezaaid met vragen kan inspiratie...
door Hugo Vos | dec 30, 2020
mijn vader wat een clown heeft zich gekloond zodat hij na zijn dood in mijn lichaam verder woont
door Hugo Vos | dec 29, 2020
ik stond laatst aan de hemelpoort om onverwachts eens aan te bellen ik dacht dat Petrus toe zou snellen als hij mijn schellen had gehoord ik wilde God voorstellen of ik in dit hemels oord even met hem ongestoord mijn evaluatie kon versnellen te weten waar aan toe zijn...
door Hugo Vos | dec 28, 2020
we jagen steeds maar op geluken voelen pijn als we weer missenhet mikken op dat doel alleen is waar we ons als jagers in vergissengeluk is een gevoel net als verdrietof onbedaardlijk terugverlangen je doet er beter aan vol te ervarenwelke buit je wél hebt mogen...
