door Hugo Vos | okt 9, 2019
en diep in hem huilde het kind zijn kleine grote-mensen tranen het mocht zo weinig nog gezien moest binnen blijven grootzijn wanen hij zag hem soms verloochende hem steeds voor de haan driemaal kon kraaien zo hielp hij ’t mooiste wat hij in...
door Hugo Vos | okt 8, 2019
kuieren en meimeren dat zijn zo van die zaken waarvan ik weet dat ze me lekker kalm en rustig maken kuieren en meimeren maar ’t is zo lang geleeën geen idee meer hoe het moet hoe of we dat toen deeën kuieren en meimeren… hoe kon ik toch die kunst vergeten ik ben...
door Hugo Vos | okt 7, 2019
als ik me uitstrek in de aarde mijn graf vers en gesloten is welke indruk liet ik dan achter wat is mijn echte erfenis geld en goederen zijn te verdelen maar wat liet ik achter in het sociale voegde ik toe aan andermans leven of was ik enkel maar aan ’t halen ik weet...
door Hugo Vos | okt 6, 2019
God draaide een film voor de mensheid hij wilde ons iets tonen zei hij de zaal was tot de laatste stoel bezet men wilde wel eens zien hoe God de wereld zag tussen het gretige geluid van graaihanden in popcornbekers opensissende blikjes fris en omgestoten rollend...
door Hugo Vos | okt 5, 2019
je spreekt drie woorden en ik ben al vertrokken in een wolk van associatiespreeuwen wervelend door het zwerk ik ben overal je krijgt een inzicht en ik zie zoveel meer een vuurwerkkroon van mogelijkheden op het nachtelijk hemelbaldakijn overal ben ik ruik je dat...
