soms komen ze voorbij die foto’s van toen van voor mijn tijd waarop hij staat een jonge gast vol dromen vervuld van idealen een lach op zijn gelaat dan zie ik mij daar in zijn schoenen staan zo oud als hij en dan gebeurt er iets met hem in mij alsof opeens wij dikke vrienden zijn van ‘door en door’ en ‘weinig woorden’ ben ik eventjes mijn vader voel ik hem heel even heel eventjes intens dichtbij
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.