worsten, brokken, vlaaien waterig, een brei of vast wit of bruin, of geel of zwart ieder dier ontlast groot of klein in ‘t gras, op straat een pot, of bovenop een bergje ’t is maar waar je ’t achterlaat de dieren ruiken wat er ligt die kunnen het zelfs lezen de boodschap die vertelt hen hoe hun eigenaar moet wezen de mens die roept slechts bah wat vies ruim op die schijterij die houdt niet zo van poep en pies toch lijkt het mij wel interessant zodanig aan een drol te kunnen ruiken dat ik meteen weet wie je bent jouw patronen ken en je gebruiken maar ja, dat doe je niet in deze tijd dan nog, wij hebben de wc wij spoelen onze boodschap door en doen er verder niks meer mee zo gaat dus alle informatie weg zal ik veel niet van je weten ik kan slechts ruiken wat je zegt tussen de regels van je scheten
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.