door Hugo Vos | aug 9, 2020
huilde droge tranen stofwolkjes van verdriet wervelend meegeblazen met de avondwind oude vrouw op dat terras fragiel zo ze daar zat paarse plekken ruwe korstjes verdorde huid oude vrouw op dat terras keek door haar heen in haar ogen de glinsterende parel die ze ooit...
door Hugo Vos | aug 8, 2020
de reclame laat me steeds weer zien wat ik allemaal wel niet mis ’t wordt tijd voor een commercial die me wijst op wat er allemaal wel al is
door Hugo Vos | aug 7, 2020
ik kom ze te vaak tegen gevechtsbetogers die praten om te winnen stormdrammers die verbaal je ruimte binnen dringen blind voor wat ze achterlaten vanaf hier vraag ik, meningdouwer, wil je voorzichtig met me zijn maak liever echt contact met mij (en met je eigen vroege...
door Hugo Vos | aug 6, 2020
en ook jij bent ooit dat kind geweest dat door de plassen stapte met een glimlach op je snoet nu ik jou zo in je maatpak zie hoop ik oprecht dat je dat nog zo af en toe eens doet
door Hugo Vos | aug 5, 2020
ik beklom laatst Hoogmoed (een mooie bergtop vlakbij de toppen van Mijn Kunnen) ’t was niet eenvoudig daar te komen (het pad was smal langs de steile afgrond van De Val) toen ik, onder de indruk, mijn blik liet gaan (over het landschap van Mijn Successen) stak er...
door Hugo Vos | aug 4, 2020
ik lag in bed en kon niet slapen ik verlangde naar de dood riep zachtjes haar naam terwijl ik woelde ze kwam en sloeg het dekbed open kroop naast me vlijde zich warm tegen me aan zwijgend streelde ze haar dunne vingers over mijn wang streek een lok haar achter mijn...
