door Hugo Vos | jul 28, 2020
op haar knietjeskleurt ze de tegelshaar handjes kleurt ze meeik zie vertederd toeoh onschuld!een jaar of zesze kan al schrijvenhet trottoir:haar schildersdoekhet model:haar binnenwereldwie is haar muzevraag ik mijterwijl ze vorm geeftaan haar zielze pakt weer inde...
door Hugo Vos | jul 27, 2020
er kwam vandaag een fiets voorbij met daar voorop een panda op het zadel zat een vader en een kind zat achterop de panda leefde echt ik kon mijn ogen niet geloven het kindje sprak en hij sprak terug met een stem geleend van papa een mooi tafereel zo in de bocht och...
door Hugo Vos | jul 26, 2020
er is zoveel te zien er is zoveel te halen er is zoveel te bewijzen er is zoveel te verslaven er is zoveel te doen er is zoveel te vullen er is zoveel te veel er is zoveel te leven buiten het het digitale maar ja… er is zoveel te zien er is zoveel te halen halen er...
door Hugo Vos | jul 25, 2020
de tijd die kruipt die vliegt staat stil maar altijd doet de tijd net dat wat ik niet wil
door Hugo Vos | jul 24, 2020
het zijn de woorden die maken dat wij naar buiten brengen wat in ons leeft het zijn de woorden die het voertuig zijn wat het een enorme beperking geeft het zijn de woorden die vertalen wat ik voel en in iedere vertaling verdwijnt een...
door Hugo Vos | jul 23, 2020
wat doe je? vroeg het kind hij trok de oude man aan de vouw van zijn broekspijp ik probeer de waarheid te vangen sprak deze en hij sloeg met zijn vlindernetje lukraak door de lucht het kind stak zijn hand uit de waarheid kwam aangefladderd cirkelde wat onrustig om hen...
