door Hugo Vos | jul 16, 2020
mijn moeder leerde mijeen liedje spelenop de pianoik was een jaar of achtzij is al jaren doodals ik soms plaatsneemachter die wit met zwarte toestenkomt dat liedje als vanzelfweer uit mijn handenals uit de doodmijn vingertoppenbrengen haar tot levenraken haar heel...
door Hugo Vos | jul 15, 2020
ik zat voor het raam kijkend naar wat allemaal voorbij ging verdriet ging voorbij en pijn geluk ging ook voorbij en verlangen (het was druk) ook dat ging voorbij evenals stress en boosheid hoop en tegenslag zelfs de liefde ging voorbij jij ging voorbij maar je...
door Hugo Vos | jul 14, 2020
al die ego’s rondjes lopend in die schedels deden ze maar de luiken open kopje thee egobeentjes vooruit zonnetje op de egosnoet vrede voelen en dan inzien dat al dat egokabaal nergens voor nodig...
door Hugo Vos | jul 13, 2020
soms ben ik -zeg maar- niet mijn type zou ik liever verder zónder mij dan was ik liever ehm… ehm… tja… ehm… leukeren dan ik lopen er klaarblijkelijk dus toch niet bij
door Hugo Vos | jul 12, 2020
toen ik aan het strand zat dacht ik: goh, ik zou wel eens echt naar het strand willen toen ik op reis was dacht ik: goh, ik zou wel eens echt op reis willen toen ik gezellig met mijn vrienden aan de wijn zat dacht ik: goh, ik zou wel eens echt met mijn vrienden aan...
door Hugo Vos | jul 11, 2020
in liefde los te kunnen laten jij jouw pad ik het mijne zien hoe jij naar links ik rechts …verte …verdwijnen niet dat de reis vervelend is integendeel samen opgaan is het fijne maar soms zie je je eigen pad …verte …verdwijnen op eigen kompas te mogen lopen de...
