door Hugo Vos | mei 17, 2020
ik ben eens door die wijk gaan lopen waar hele rijke mensen wonen de huizen groot de tuinen groot de auto’s groot maar de mensen die er woonden die waren net zo groot als ik hun hoofden even groot hun handen even groot hun lijven even groot alleen de ego’s… ja, daar...
door Hugo Vos | mei 16, 2020
ceci n’est pas une pipe aldus mijnheer Margritte hij schilderde een pijp en een pijp was het dus niet un poème n’est pas un poèt wil ik als dichter zeggen dat ik niet mijn gedichten ben hoef ik nu niet meer uit te...
door Hugo Vos | mei 15, 2020
ik ben een feestje aan het vieren het jubileum is een feit vijfhonderd opeenvolgende gedichten kon ik al op dit medium kwijt iedere dag heb ik geschreven kwam er weer een versje bij de een wat beter dan de ander (dat hoort er nou eenmaal bij) natuurlijk heb je ze niet...
door Hugo Vos | mei 14, 2020
de mens filosofeert wat af over de zin van het bestaan waartoe, waarom en sinds wanneer en ook waarheen we gaan terwijl wij druk zijn met de rede (we maken kleine dingen groot) gaan gewoon in ’t mezennest negen ongeboren mezen...
door Hugo Vos | mei 13, 2020
zouden er dan mensen zijn die het leven wél begrijpen zouden er echt mensen zijn die snappen hoe het zit? is daar dan een clubje van en waarom ben ik geen lid? zouden er dan mensen zijn die nergens aan twijfelen zouden er echt mensen zijn die alles zeker weten? waarom...
door Hugo Vos | mei 12, 2020
en als ik dan gestorven ben welke woorden blijven dan nog in mij achter er zitten er nog zoveel in die ik bij leven niet geschreven kreeg ik smeek je grijp me bij mijn koude enkels keer me om schud mijn kadaver leeg schraap zelfs de laatste letters uit mijn strot en...
