door Hugo Vos | apr 29, 2020
verdriet is als een weerwolf eenmaal door hem gebeten ben je voorgoed door hem besmet dan groeien soms ontembaar tranen uit je ogen omdat de vollemaan van jouw verleden ergens opeens werd aangezet een zinsnee in dat boek ontspannen in het zonnetje die vrouw die...
door Hugo Vos | apr 28, 2020
Dat het er mag zijn je kleine angsten en je grote (hetzelfde voor je verdriet) Dat het er mag zijn je onhandigheden en je zwaktes (ook al kent de rest ze niet) Dat het er mag zijn je vervelende gedachten en je donkere wensen (niemand die ze ziet) Dat het er mag zijn...
door Hugo Vos | apr 27, 2020
dat gevoel dat ik dan mee moet doen en dat ik dat niet wil ik hard moet schreeuwen op dat internet en liever ben ik stil dat ik moet weten hoe de wereld bloedt en ik dat niet wil weten ik straks mee moet kunnen praten over weet je nog wat ik liever zou vergeten dat de...
door Hugo Vos | apr 26, 2020
ik durf niet over seks te schrijven klaarblijkelijk ligt daar mijn taboe geen poëzie ooit over ‘nat’ of ‘stijve’ ’t wordt tijd dat ik dat wél eens doe want seks schijnt heel goed te verkopen ’t voelt wat ongemakkelijk maar als dit mijn business goed laat lopen...
door Hugo Vos | apr 25, 2020
. ik heb alvast een punt gezet dan hoef ik daar niet meer naar toe te werken en waar we strakjes uit gaan komen dat zullen we vanzelf wel merken ik ben gewoon van start gegaan waar ik normaal gezien zou stoppen geen idee of dit jou inzicht brengt of dat je het vind...
door Hugo Vos | apr 24, 2020
“Hij heeft me in de steek gelaten ik ben hem kwijt!” dat is de zucht die ik zo vaak hoor slaken door menig vrouw of meid hoor je wat je daarmee zegt? het lijkt een kleinigheid keer het om, jij bent niet hem maar hij is jou dus...
