door Hugo Vos | mrt 30, 2020
in de spiegel van mijn poëzie denk ik mezelf te zien echo’s uit de diepe voor die ik door mijn pad te ploegen getrokken heb waarvan ik de kluiten omgekeerd op mijn papieren aarde stort wie zie ik echt? ben ik dat daar of zie ik slechts de sporen het opgewaaide...
door Hugo Vos | mrt 29, 2020
de maalbox van mijn brein loopt vol met onnodig veel berichten die datzelfde brein dan voor zijn lol van alle kanten gaat belichten helaas voor mij vergeet mijn brein die immers druk is met die taken hoe vermoeiend dit voor mij kan zijn en hoe uitgeput het me kan...
door Hugo Vos | mrt 28, 2020
men moet het hier en nu beminnen dat hebben monniken uiteengezet wetenschappers onderschrijven het breng mindfulness je leven binnen ik ga vandaag hiermee beginnen er is toch geen werk dat mij belet mijn hele tijdsbesef is stilgezet daar kan ‘k me mooi dan op...
door Hugo Vos | mrt 27, 2020
ik kan niet met je ik kan niet zonder je ik voel me hoe dan ook steeds mateloos alleen als ik niet bij je kan niet zonder je kan waar moet ik dan in godsnaam heen? waar komt nou toch zo’n onvermogen in relateren toch vandaan? ‘k heb geen idee en ’t maakt...
door Hugo Vos | mrt 26, 2020
toen de wereld met een schok tot stilstand kwam alles na-sidderde door de impact die dat gaf stof nederdaalde, dwarrelde toen ook de arrogantie neer? krabde de mensheid zich op het achterhoofd? daalde ze af van haar betonnen burcht vanwaaruit zij neerkeek op de...
door Hugo Vos | mrt 25, 2020
ik denk dat ik belangrijk ben maar wat verandert er nou werkelijk als ik tot as verkruimeld word meegenomen door de wind? wat voeg ik aan de wereld toe als ik denk dat ik belangrijk ben zolang ik geen nieuw E=MC2 bewijs of een vaccin ontwerp tegen de corona de wereld...
