door Hugo Vos | dec 13, 2020
diep in mij woont de twijfel denk ik ik mag hem niet zo geloof ik hoewel… misschien is ie wel aardig of toch niet? zal ik hem eens, terwijl ik schrijf, naar boven halen? kijken wat dat doet? nee… dat kan niet goed zijn voor dit gedicht...
door Hugo Vos | dec 12, 2020
ik heb vandaag een teleurstelling gevangen maar helaas viel hij erg tegen
door Hugo Vos | dec 11, 2020
we hadden woorden zoals dat heet hoewel… jij had woorden ik nam ze in ontvangst want had niks in te brengen nadat jij ziedend mij de deur gewezen had ben ik met jouw woorden naar iemand toegegaan die er verstand van heeft hij houdt praktijk naast de goudsmid daar...
door Hugo Vos | dec 10, 2020
hij kocht dagelijks zijn pondje aandacht bij het blonde meisje in de winkel ze verpakte het in een papieren zak en plakte er een knipoog op thuisgekomen plaatste hij het zakje bij de anderen in zijn voorraadkast besloot morgen nog eens langs te gaan omdat hij niet...
door Hugo Vos | dec 9, 2020
ik leef tussen de verslaafden ze snuiven data op met bundels tegelijk spuiten beelden in hun aderen die bol staan van de spanning door hun lijven gieren prikkels uit diepe onrust ingebracht ze spreken wartaal in hun commentaren verliezen grip op het decorum hongerend...
door Hugo Vos | dec 8, 2020
na het vasthoudenwat onvoorstelbaarzacht kon zijnen liefdevolkwam onvermijdelijkhet loslaten het vallenin de diepte het eenzaam zijn het ondraaglijkeverlangenom eventjesheel eventjesweer samenéén geheel te kunnen zijn
