door Hugo Vos | jan 11, 2020
de dichter keek zijn lege scherm wanhopig aan hij had echt niets meer te verdichten waar moest het nu weer over gaan om zijn taalschijnwerpers op te richten? zijn handen doelloos op het tafelblad zagen geen reden meer tot hun bestaan alle kanten van het leven had hij...
door Hugo Vos | jan 10, 2020
er woei vandaag een zweem geluk voorbij het streek heel zachtjes door mijn haren trok een briesje door mijn buik draaide wervelwindjes in mijn aderen het rook naar spelen in het gras naar dansen in de voorjaarsregen er zat een vleugje weemoed in de geur van vrij...
door Hugo Vos | jan 9, 2020
te weten dat je ergens bent dat is voor mij voldoende je zit niet naast me op de bank niet bij mij aan tafel dat is niet erg te weten dat je ergens bent dat is voldoende
door Hugo Vos | jan 8, 2020
er is weer een planeet ontdekt waarop ik kan gaan wonen dat lijkt me wat, een nieuw begin tussen sauriërs en pterodonen dan moet ik even als het licht gaan reizen en duurt het nog geen honderd jaar landen, uitpakken, huisje bouwen bed opmaken, koffie zetten, klaar!...
door Hugo Vos | jan 7, 2020
De kerst wordt overal weer bij elkaar geveegd Het feestgedruis verdwijnt voorzichtig in de doos Het is voor dit jaar weer genoeg geweest Ook nu blijkt kunstlicht niet echt eindeloos De ballen en de slingers feesten donker verder op zolders, in kelders, achter...
door Hugo Vos | jan 6, 2020
de vrije wil zat in zijn cel geketend aan de muur stalen banden omklemden zijn polsen buiten floot de merel terwijl de zon iets uit verband tralies schaduwde op de vloer Moet en Magniet cipierden waakzaam voor de zware houten deur zo was hen opgedragen “Waarom staan...
