door Hugo Vos | nov 4, 2021
de mens die denkt steeds maar het geheel te weten zonder besef hoe groot de dingen werkelijk zijn ze zouden schrikken als ze ’t zouden meten en ontdekten hoe schrikbarend klein de ware kennis is die zij bezitten zo eenzijdig ook en subjectief dat beseffen is een weten...
door Hugo Vos | nov 3, 2021
die lieve poes daar in het gras haar ronde ogen mooie vacht er lijkt een glimlach op haar snoet te staan ze vertedert mij ik verbeeld haar zacht snorrend op mijn schoot haar warme lijf en kijk hoe lief die zooltjes tegen mijn trui ze vertedert mij daar in dat gras...
door Hugo Vos | nov 2, 2021
ik zie de hemel en haar wolken ze staan nooit stil integendeel zachtjes drijven razend kolken hoog hierboven gebeurt erg veel ik moet dat wel laten gebeuren het hoort erbij al eeuwenlang vormen die mijn hemel kleuren en dan opeens ben ik weer bang dan slaat het in mij...
door Hugo Vos | nov 1, 2021
ik heb teveel aan liefde weggegeven toen ik het zelf hard nodig had toen was het op dat patroon dat zag ik eerder in mijn leven ik stel mezelf wel vaker achterop ik heb het nu een tijdje in de gaten leg wat reserveliefde aan mocht ik mezelf weer eens in de steek...
door Hugo Vos | okt 31, 2021
toen de appel eenmaal was gegeten en Adam zijn geslacht bedekte was het dat hij iets nieuws ontdekte een dag om nooit meer te vergeten de erotiek die werd geboren door nieuwsgierigheid bevrucht dat nam een hele grote vlucht en werd het spel van het bekoren door te...
door Hugo Vos | okt 30, 2021
ooit heb ik zijn kist gesloten en dacht daarmee ik sluit het boek maar het leven was zijn schouwtoneel dat was me eventjes ontschoten ik sloot niks af integendeel ik opende het doek
