door Hugo Vos | okt 29, 2021
met grote ogen ietwat sip stond daar dat woordje hip het sprak met een gepruilde lip in deze tijd is niks meer hip zijn wijde broek een blouse met slip hij was ook niet bepaald erg hip wat kon ik doen ik had begrip maar net zo oud als hip bij dat besef dacht ik verhip...
door Hugo Vos | okt 28, 2021
ik was vandaag mijn telefoon vergeten heb me zelden zo onthand gevoeld ik viel in ’t grote gat van niet meer weten en werd met vragen overspoeld mijn geheugen en mijn houvast die lagen nog op tafel thuis ik liep verdwaasd rond in de wereld vond zelfs de weg niet meer...
door Hugo Vos | okt 27, 2021
de klok tikt zacht haar ritme er ging een uur voorbij zonder iets om op te schrijven de taal stroomt traag in mij mijn woorden lijken wel gestorven mijn hersenlandschap hol en leeg ’t is lang geleden dat de dichter in mij zo luidruchtig...
door Hugo Vos | okt 26, 2021
hoe zou het eigenlijk zijn geweest als wij die vacht nog zouden dragen die ons hele lijf bedekte ooit wat zouden wij de kapper vragen zou die zeggen ga maar liggen Head and Bottoms adviseren zouden wij met onze vacht ook kleurspoelingen proberen wilde je zachtharig...
door Hugo Vos | okt 25, 2021
een donsveertje dwarrelend in de zonnewind zo zacht kan de liefde zijn vier vingernagels schrapend langs het schoolbord zo indringend kan de liefde zijn een wolkenland badend in het paars-oranje morgenlicht zo mooi kan de liefde zijn een hamerslag op een...
door Hugo Vos | okt 24, 2021
het stadsplan van jouw leven van het begin tot aan het eind wordt door niemand uitgetekend omdat het in de tijd verschijnt te weten waar de hoofdstraat ligt de stille wegen en de drukke wijken de kennis waar je wezen moet tijdens je reis zal het pas blijken pas als...
