door Hugo Vos | jul 29, 2021
mijn hoofd is een caleidoscoop er komen massa’s beelden binnen en dan pas gaat het spel beginnen gaan al die beelden aan de loop komt alles op een grote hoop vol associaties en bespiegelingen waar ik me dan op moet bezinnen want haal het maar eens uit de knoop mensen...
door Hugo Vos | jul 28, 2021
ik zag de glazen op de tafels dansen in een bad van kleur het zonlicht speelde danssuites van rood naar blauw van geel tot in ‘t witste wit alle pootjes van de glazen kleurden hun voetjes van de vloer voor een kleurenblinde zoals ik was het bijzonder dat ik dat zo...
door Hugo Vos | jul 27, 2021
ik heb een grote schat aan moorden maar mijn computer heeft er zeer ik kan dat ding soms wel verwoorden want hij verbetert keer op meer ‘k wil op zijn scherm slaan of zijn poetsen dat ding trekt altijd weer zijn eigen van door steeds mijn woorden uit te toetsen ik...
door Hugo Vos | jul 26, 2021
ik weet het ook niet sprak de liefde ik doe mijn best men vindt het mooi prijst mij hoog de hemel in maar als ik eventjes niet oplet maakt men er een potje van dan wil men meer of wil men anders en loopt het uit de hand probeer dan maar eens de schade te herstellen...
door Hugo Vos | jul 25, 2021
kijk ze staan ze kletsen niet ze spreken schande van ’t een of ’t ander de middelste die is verbolgen haar tranen zitten hoog ontsnappen al de linkse voert voor haar het woord ze is óók boos en doet er sowieso niet bijster vaak het zwijgen toe de rechtse hoort het...
door Hugo Vos | jul 24, 2021
als ik zoveel van mijn vader heb heb ik zoveel van mijn moeder zou je denken waarom hoor ik nooit wat lijk jij op je moeder en altijd op je vader! mijn moeder hield zich vaak afzijdig in het leven en in mij dus ook waarom? ik zoek haar vaak en heb haar vaak (nog) niet...
