door Hugo Vos | mei 27, 2021
toen ik de schaamte van mijn lijf afwaste de lelieblanke huid ontdekte die daar onder zat voelde ik mijn poriën opgelucht weer ademen ik schrok toen in het afvoerputje lag wat ik had weggepoetst zoveel oud zeer dat daar nu stroomde in zoveel lagen ook ik nam wat in...
door Hugo Vos | mei 26, 2021
ik heb mijn gedachten vandaag eens goed bekeken wie maakt ze eigenlijk? vroeg ik me af ik niet zeiden ze ik ook niet zei ik er viel een vreemde stilte in mijn hoofd een zeldzaamheid we keken naar elkaar meer niet ‘ik ben verbluft’ dachten we tezamen want we hadden...
door Hugo Vos | mei 25, 2021
er klinkt muziek verpakt in woorden het lampje brandt wat wordt gezegd is in de verre omtrek nu te horen zelfs als de schuiven langzaam sluiten het lampje uitgaat blijft in de DJ toch het vuur zichzelf ontspruiten het is die wereld in de ether waar hij zijn ziel in...
door Hugo Vos | mei 24, 2021
ik wilde liefde zaaien om mijn akker op te fleuren ik had geploegd daarna geëgd en vervolgens maakte ik de bedden het ging voortvarend tot de wind wat hekel blies en voor je’t weet slaat die aan ’t woekeren dan wordt het haat en die gaat moeilijk weg ik trok eraan...
door Hugo Vos | mei 23, 2021
ze kan nog zoveel kanten op in het haar gegeven leven ’t is slechts een kwestie van zichzelf de juiste richting geven maar nu ze plots zo eenzaam is haar man niet meer in leven verlangt ze naar het eindstation waar hij zich onlangs heeft begeven daar zit ze met zijn...
door Hugo Vos | mei 22, 2021
vanuit een ver verleden loopt het tijdspad van ons leven hij stapte op deed er zijn ding en toen hij stopte liep ik door tot ook ik de geest zal geven mijn kinderen blijven dan lopen hetzelfde pad een ander spoor om dan hun route door te geven dat gaat zo mag ik hopen...
