door Hugo Vos | mei 7, 2021
verlegen klopte het aan of het even mocht storen het vroeg: geeft u mij belet? ik was verbaasd en dacht dat het wou dansen maar het vroeg om belet het was een stoffig woord met nederige oogopslag duidelijk uit vervlogen tijden belet stond daar op de drempel met...
door Hugo Vos | mei 6, 2021
het dichtershart zweeg dat werd zijn inspiratie gekras van een pen
door Hugo Vos | mei 5, 2021
dan kijk ik naar zo’n mezenkopje daar lijkt zoveel in om te gaan als hij daar met dat kleine wormpje weer aan mijn mezenkastje hangt daar binnen zit zijn kroost hij vliegt maar af en aan onvermoeibaar is hij bezig omdat men dat van hem verlangt wat denkt zo’n...
door Hugo Vos | mei 4, 2021
wat zijn minuten in een leven als je gemiddeld tachtig wordt vraag het hen die vielen zij kwamen er zoveel te kort wat is de waarde van minuten de tijd tikt immers altijd door vervloeit in uren, dagen, jaren maar stel je dit eens voor: was die soldaat maar één...
door Hugo Vos | mei 3, 2021
ze had haar liefde ingevroren op de dag dat het beschadigd raakte nu zou ze slechts als het echt nodig was en op haar eigen tijd het in kleine porties uit de vriezer halen het maakte haar een koude vrouw met bitse ogen de ijskristallen op haar tong maakten haar...
door Hugo Vos | mei 2, 2021
ze loopt het pad dat pelgrims lopen opdat het haar naar wijsheid leidt de reis is lang het doel is groot bochtig en glooiend zijn de wegen hoever ze gaat ze weet het niet ze wandelt slechts de hele tijd en het gebied dat ze doorkruist daar komt ze slechts zichzelf...
