door Hugo Vos | okt 1, 2019
wat liet ik toch een sporen achter op het pad van mijn bestaan ik had nog zo gehoopt om onbevlekt mijn einde tegemoet te gaan maar ik was de weg al aan ’t vervuilen toen ik mamma de stomste mamma vond of toen ik dat rupsje dat ik had gevonden met een touwtje aan...
door Hugo Vos | sep 30, 2019
ik wilde onze relatie opfrissen heb me als een dweil gedragen mijn mond gespoeld schoon schip gemaakt de bezem er doorheen gehaald en kwam weer in het reine toen was er jouw moment van: “zand erover!” en kon ik weer opnieuw beginnen Teken wat je het laatst...
door Hugo Vos | sep 29, 2019
zo open ooit en onderzoekend zo gladjes ooit van huid zo onbevangen ooit en vol vertrouwen zo ontluikend ooit als spruit zo ogenschijnlijk onbeschadigd ooit totdat de jeugd zich sluit zo gesloten dan zo bevangen zo wantrouwend dan zoveel afgeleerd zoveel schade dan...
door Hugo Vos | sep 28, 2019
ik blik een ogenblik in een spiegel van blik en zie bruine ogen in blik Teken je ogen
door Hugo Vos | sep 27, 2019
de lenzen in de camera die op mijn nek is vastgegroeid leggen zoveel beelden vast schijnbaar onvermoeid de data gaat naar het geheugen en is direct gearchiveerd als ik weer een plaatje nodig heb gaat dat maar zelden echt verkeerd toch weet ik van de meeste beelden...
door Hugo Vos | sep 26, 2019
ik probeer mijn vrije tijd te vinden die moet ergens in het weekend zijn tussen het stofzuigen, dweilen, ramen lappen, boodschappen doen, zie ik hem liggen soms: klein als ik hem beet wil pakken is hij al weg dan zie ik stofnesten, oud papier en lege flessen wijn als...
