door Hugo Vos | sep 13, 2019
zie mijn achterkant van voren en mijn voorkant van opzij hoor mijn neus en ruik mijn oren ik ben u en jij bent mij met mijn tenen jou omarmen mijn beste armpje zet ik voor mijn koude blik zal je verwarmen ik ben behaard daar waar ik schoor staar een tijdje naar mijn...
door Hugo Vos | sep 12, 2019
een donker avond de kraag omhoog blaadjes in vlagen niks was meer droog de steeg stil en donker mottig de geur een blikje dat rolde zacht piepende deur nekharen rezen unheimisch gevoel van achteren naderde iets met een doel het moet me gevolgd zijn had op me gewacht...
door Hugo Vos | sep 11, 2019
’t gebeurde meteen toen je me aankeek met je blije gezicht en je kijkers vol schik je ogen die zochten en vonden de mijne zo zaten we samen en aten liefde uit blik Teken een blik waaruit je vandaag hebt gegeten
door Hugo Vos | sep 10, 2019
vroeger was mijn brein een voederplaats waar kwistig werd gestrooid met letters en verhalen ik schudde honderden boeken leeg in de wijd opengesperde muilen van mijn neuronetwerken en gretige dendrieten Inspecteur Arglistig Commissaris Achterberg De Discus overwint...
door Hugo Vos | sep 9, 2019
ze zeggen wel: Het leven is een cirkel! waarom komt de dood dan vaak uit onverwachte hoek? nou? als de aarde rond is, waarom voel ik me dan toch zo vaak in een hoek gedreven nou? hoe kan iemand ronduit gelukkig zijn als een ongeluk in een klein hoekje… nou? de aarde...
door Hugo Vos | sep 8, 2019
zo rond de oertijd keek men omhoog en vroeg zich af, “Waarom zijn wij op aard?” een echt goed antwoord kwam er niet. veel later zei men: “Dominee, weet jij ons met een antwoord te verlossen?” maar ook hij persoonlijk wist de reden niet nu vraag...
