door Hugo Vos | aug 2, 2019
ik denk aan jou en het wordt vloed een zilte zee bespoelt mijn wangen dit hart van wrakhout wordt met zand bedekt de zon gaat onder in verlangen Teken het dichtsbijzijnde strand
door Hugo Vos | aug 1, 2019
in het landschap van karaktervorming van hoe ik denk en hoe ik doe zie ik één enkel paadje gaan één weg slechts naar de einder toe die einder dat ben ik, op dit moment, zover ben ik gekomen, ik ben wie jij nu kent ik voel me vaak verdwaald in mij hoe ben ik hier...
door Hugo Vos | jul 31, 2019
de grond waar ik ter aarde kwam vruchtbaar, weids, vol graangewassen die landbouwgrond zou transformeren tot fundament voor tuinbouwkassen die glasbouw kwam op landerijen waar eerst nog bonte koeien stonden grond die vroeger nog natuurlijk was heeft haar vooruitgang...
door Hugo Vos | jul 30, 2019
als straks voor mij het licht uit gaat wat is het laatste dan dat ik nog heb gedaan? stak ik terwijl het langzaam donker werd nog lichtjes in je ogen aan? kneep ik zachtjes in je kreukelige hand? sprak ik iets troostends wat jij amper nog verstond? trok ik met...
door Hugo Vos | jul 29, 2019
haal de stekker er maar uit ontkoppel me van dit bestaan breng me naar andere oorden toe hier is ’t voor mij nu wel gedaan mijn accu die zit overvol altijd maar die laadknop aan ik ben inmiddels zo geladen dat meters in het rood gaan staan dus druk maar op die...
door Hugo Vos | jul 28, 2019
Het leven is aaneengesloten van begin tot aan het eind en ergens wordt voor ons besloten wanneer de start en stop zal zijn je kunt proberen het te rekken vanaf dat je begonnen bent maar hoe dan ook ben je op weg al naar dat eindige moment misschien dat over een paar...
