door Hugo Vos | dec 19, 2019
uitbundige lichtvervuiling bij de buren dag nacht hoor ze luidkeels zingen zo stil is die nacht dus niet de straat ligt grijs nat, winderig leeg te zijn het meisje met de zwavelstokjes appt een vriendin de arrenslee is blauw toetert bol punt com ho ho ho denk ik...
door Hugo Vos | dec 18, 2019
wat zijn er toch veel mensen opgetuigd volbehangen met bellen en met kralen het goud en zilver straalt er af (Namaak dan want echt kunnen de meesten niet betalen) ze kleuren smeersels op hun huid vervullen zich met botox en met siliconen laten...
door Hugo Vos | dec 17, 2019
vijf lijntjes en wat zwarte stippen een beeld dat ik niet dragen kan mollen, kruizen, sleutels, bessen ik ken er niet de zwaarte van als jij dat beeld voor mij laat spelen versta ik heel goed wat het zegt ben ik tot tranen toe bewogen wanneer je er jouw gevoel in legt...
door Hugo Vos | dec 15, 2019
ik heb een hardloopbroek een ademend (lees: hijgend) shirt heb snelle schoenen met luchtbellen vol demping ik heb een mountainbike een broekje waar ik bloot in moet schoenen die bindend zijn zich hechten aan pedalen ik heb korfbalschoenen een zwarte korte broek witte...
door Hugo Vos | dec 14, 2019
het ‘goed’ of ‘fout’ in onze levens waarom is dat ooit bedacht het maakt dat ieder van de ander de juiste dingen steeds verwacht zo beperken wij ons vrije leven omdat er dus een oordeel is als er iets niet goed is aan je dan is er dus iets aan...
door Hugo Vos | dec 13, 2019
je hebt niet al die zinnen nodig om te weten wat er te zeggen is je hoeft me slechts even aan te kijken en je ziet wat ik nog niet in woorden heb je leest me ’t is werkelijk een wonderlijk proces die microtaal die jij en ik beheersen de verstrakking van mijn huid die...
