Een ochtendzoen strijkt licht
over mijn wangen
De duisternis verdwijnt
wat kan ik meer verlangen nog
nu ik haar warmte op me voel
Heel traag komt haar gezicht
vanuit mijn ochtendmist tot leven
En nu de dag aan mij verschijnt
zie ik in de kamer even toch
hoe haar kleding rondhangt op een stoel
Ze is uiteindelijk voor mij gezwicht
en heeft de hele nacht met mij gevreeën
Terwijl haar zoen mij vol beschijnt
telt enkel voor ons tweeën nog
de dageraad als levensdoel
11-10-2018