oh brein! gij grijze massa in mijn hoofd die heel mijn zijn tot leven brengt hoe wonderlijk uw kronkelwerk waar ik mijzelve vinden kan en vaak in kan verdwalen zonder u is er geen mij en zonder mij geen u wij leven in verbondenheid veroordeeld tot saamhorigheid in pieken en in dalen u zet zich steeds volledig in u luistert en u adviseert bestuurt mijn biologische processen hoe groots uw daden in mijn schedel zijn laat zich onmogelijk verhalen
___
Gedicht: © Hugo Vos
In vorm blijven. Dat is de kunst. Iedere vrijdag in 2022 giet ik mijn woorden in een voorbedachte vorm. Welke vorm ik kies hangt af van in welke vorm ik zelf verkeer. Want vormgeven is soms hard werken.
Gekozen versvorm van vandaag:
De ode of lofdicht. Qua rijmschema’s en metrum is deze versvorm geheel vrijelijk te hanteren volgens mij. Zolang het maar iets of iemand verheerlijkt. 🙂 Ik heb er voor gekozen om steeds de laatste zin van de strofes te laten rijmen.