Selecteer een pagina

Sinds mijn vrienden weten dat ik op het date-pad ben, heb ik opeens veel meer aanloop van ze. Vooral van mijn mede single vriendinnen. Die willen alles weten van mijn avonturen, waar ik ze dan ook in geuren en kleuren over vertel. En het valt me op dat ze altijd wat bedremmeld weer weg gaan.
Ik hoorde er laatst een mompelen: “Ik weet niet of ik ooit nog wel wil daten…”

Ikzelf hang daar nog niet uit, omdat ik het wellicht naïeve vertrouwen heb dat er toch wel ergens één normale tussen zal lopen. Toch? Of moet ik zeggen ‘abnormale’?
Daarnaast vind ik het steeds fascinerender worden hoe het er aan toe gaat in Datingland.

Ik zit nu te wachten op Ferdinand. Docent op een hogeschool. Hij trok mijn aandacht omdat hij zei van wandelen te houden. Een buitenmens dus. En hij houdt van gezelschapsspelen. Hij kan me in nieuwe werelden trekken zeg maar, want ik speel weinig spelletjes.

“Hallo?”

Gunst daar is ie al!

“Hey! Ik schrik ervan hihi.”
“Nou… zo onverwachts is mijn komst toch niet haha?”
“Nee, maar ik zat wat voor me uit te mijmeren. Ik ben Margreet. Ga zitten.”
“Dank je, ik ben Ferdinand, aangenaam.”
“Wist je dat schrikken je lichaam in een mum klaarmaakt voor actie? Vechten, vluchten of bevriezen.”
“Oh… ja nu je dat zo zegt klinkt dat wel logisch eigenlijk”
“Gebeurt in de amygdala, de amandelvormige kern in je brein.”
“Ah.”
“Je lichaam heeft adrenaline nodig en die wordt in een ultra hoog tempo door je lijf gejaagd.”
“Oh.”
“Dus jij zit vol adrenaline dus. Ja je zit als mens gecompliceerd in elkaar. Ik kan je er veel over vertellen.”
“Is dat je vak op school? Natuurkunde?”
“Nee ik geef techniek. Maar dit is biologie.”
“Ah”
“Wordt heel veel door elkaar gehaald, Biologie en natuurkunde.”
“Ja?”
“Ja. Ik zal het je eenvoudig uitleggen. Natuurkunde houdt zich bezig met de levenloze natuur. Biologie met de levende.”
“Nou, het is me wat. Zal ik de ober even roepen? Wat wil je drinken?”
“Ik ga voor een koffie. Een doppio.”
“Oké”
“Dat is Italiaans, voor dubbel. Ik krijg in feite een dubbele espresso.”
“Ah…”
“Doppio is een afgeleide van de Latijnse woorden Dous en Plus, ‘Duplus’. Duplex voor meervoud.”
“Nou, jij weet er veel van zeg.”
“Ach… wat is veel.”
“Waar is de ober toch?”
“Ze hebben allemaal te kampen met te weinig personeel. Nou denk je wellicht dat dat door de coronacrisis komt. Maar dat is te eenvoudig gedacht. Het is ook simpelweg de vergrijzing. En we maken een economisch groei door. Dat vraagt om personeel.”
“Wat maakte dat je bent gaan daten, Ferdinand?”
“Mannen, daten niet alleen voor de seks. Dat is een misvatting. Veel mannen daten omdat ze eenzaam zijn. Of omdat ze iemand nodig hebben om zich aan vast te houden.”

Mijn god… ik hoop dat ik aan het eind van dit college een certificaat krijg. “Margreet van den Oever, heeft haar deelname aan het mansplainingscollege met goed gevolg afgerond.”… Tot hoe laat duurt dit lesuur?

(Morgen meer)

(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos

Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal. 
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.

(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)

Dit delen: