ik loop op zompig landschap
bij iedere stap kan ik
plotsklaps de grond in zinken
mijn gemoed is een moeras
soms sta ik er stevig op de grond
en net zo soms kan ik erin verdrinken
de vogels kunnen vrolijk
op hun takken kwinkeleren
de zon kan helder schijnen
dat neemt niet weg dat ik
zo nu en dan mijn evenwicht verlies
mijzelf in de diepte zie verdwijnen
er lopen meer schepsels zoals ik
ik zie ze vaak omslachtig
om hun poelen manoeuvreren
ze showen poses als ‘niks aan de hand’
zo houden zij dan wel de voeten droog
maar ook hen lukt dat niet alle keren
waarom dragen wij die maskers toch, die poses
tonen we de ups, verbergen we de downs
waarom laat iedereen de helft van zich verschuilen
je bent meer dan succes en geluk alleen
laat ons gewoon gezellig eens
samen een lekker potje huilen
Teken je humeur van dit moment