waarom begrijp ik toch dit leven niet misschien omdat het mij niet wil begrijpen met zoveel jaren nog in het verschiet is het te vroeg er nu al tussenuit te knijpen misschien omdat het mij niet wil begrijpen en ook dat ik mijzelf nog steeds niet ken is het te vroeg er nu al tussenuit te knijpen terwijl ik sec gezien wanhopig ben ’en ook dat ik mijzelf nog steeds niet ken dat het een zoeken blijft en niet een vinden terwijl ik sec gezien wanhopig ben vertoef ik tastloos in het land der blinden dat het een zoeken blijft en niet een vinden met zoveel jaren nog in het verschiet vertoef ik tastloos in het land der blinden waarom begrijp ik toch dit leven niet
___
© Hugo Vos
In vorm blijven… dat is de kunst. Iedere vrijdag in 2022 giet ik mijn woorden in een met voorbedachte rade gekozen vorm. Welke vorm ik kies hangt af van in welke vorm ik zelf verkeer. Want vormgeven is best hard werken.
(Hugo Vos schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
Gekozen versvorm van vandaag:
Pantoum: Een schakeldicht. Zie je de herhalingen erin en de plek waarop ze staan? Da’s een flinke puzzel zal ik je zeggen. Gestoei om er een zinnig geheel in te krijgen. Want de zinnen die je in de eerdere strofe gebruikt moeten wel weer passen in de laatste enz.
Misschien ligt daar de zin van het leven wel. In het maken van een pantoum.