Ze had hem hier niet eerder gezien. Hij moest van ver gekomen zijn. Van achteren ook, want anders had ze hem zeker zien aankomen. Dat is het voordeel van een lange nek, je ziet veel. Als je oplet natuurlijk. Maar ze had niet opgelet. Ze proefde het aan de acacia. De boom verbitterde, wat niet anders kon betekenen dan dat er een andere giraf in de buurt moest zijn. Dat is waarom ze normaalgesproken altijd tegen de wind in eet. Maar ze had zich alleen gewaand vandaag. Een misvatting.
Toen ze haar hoofd naar achteren draaide stond ze plots oog in oog met met hem. Ze was meteen getroffen door zijn sluikse oogopslag. De grote donkere pupillen in de zwart omlijnde oogkassen. Die zachte blik vanonder zijn lange wimpers.
En hij wist het. Dat zag ze. Zo zelfverzekerd als hij terugkeek.
Hij was minstens een halve meter langer dan zij en stond hoog op zijn gespierde lange benen. Ze kon zich meteen voorstellen hoe zijn ranke voorbenen langs haar flanken zouden liggen als hij zijn stoten in haar achterlijf zou bewegen. Leunend op de gespierde benen van zijn achterhand. De nek fier omhoog, verticaal de hemel in. Maar zover was het nog niet. Zover was het nog lang niet.
Hij kwam naast haar staan. Ze zag hoe zijn hoofd naar de kruin van de boom reek. Hoe zijn tong zich langs de stekels op de takken manoeuvreerde. Hoe hij een tak naar zich toetrok.
Die tong, zo soepel als hij was. Zo lang ook. Ze voelde zich warm worden in haar onderbuik. Zijn lippen krulden toen hij wat blaadjes van de tak trok. Lippen die puntig waren en toch niet. Zachte beweeglijke lippen die, als hij wilde, haar tot een extase kon brengen. Als hij maar tijd genoeg nam.
Voorzichtig reek ze ook haar hoofd richting de tak die hij naar zich had toegetrokken. Ze draaide haar hoofd iets zodat haar korte hoorns hem zouden raken. Ze hoorde hoe hij snoof. En hoe hij de tak nog iets verder omlaag trok met zijn tong. Ze at een blad. En nog een. Ze proefde niet eens wat ze at. Ze was te druk bezig met hem. Hoe hij stond en hoe hij rook.
Ze duwde haar flank tegen de zijne. Probeerde hem zover te krijgen dat hij onder haar staart zou gaan ruiken zoals het hoorde alvorens tot paring over te gaan. Ze zou hem een teken geven dat ze gewillig was.
Maar niets van dit al vooralsnog. Hij liet de tak los en legde zijn lippen teder op haar hoofd, heel zacht drukte hij een kus tussen haar hoorns. En nog een, ietsjes daarachter, en nog een en nog een… En zo maakten zijn lippen een lange trage wandeling naar beneden. Kus voor kus de hele tedere zachte lange weg omlaag. Van het uiterste boven naar het uiterste beneden, daar waar haar verlangen het grootst was. Och wat was ze blij met de lengte van haar nek, het kussen hield niet op en hij was pas halverwege. Ze voelde hoe zijn ademhaling toenam. Ze wist dat hij haar wilde, maar hij had nog een lange weg te gaan tot hij bij het pluimige puntje van haar staart was. Haar grote hart ging als een razende tekeer. Eindelijk bereikte hij haar schouderbladen. Oh als hij maar volhield tot het einde! Haar rug was minstens zo lang als haar nek. Hij kuste voort in een liefkozende wandeling met zijn gevoelige lippen. Kus voor kus kwam hij bij haar staartbeen aan. Ze zwiepte haar staart speels heen en weer, trok hem iets op in de hoop dat hij haar uitnodiging zou accepteren. Maar nee hij ging door tot aan de pluim. Ze hielde het niet meer. Zijn lippen zo dicht bij haar wulpse opening. Toen trok hij zijn lange nek weer omhoog, bracht zijn ogen bij de hare, keek haar aan met milde blik, draaide zich van haar weg en liep naar achteren.
Ze trok haar staart opzij, hij rook en ze hoorde hoe achter haar twee voorbenen loskwamen van de grond waarop ze stonden.
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)