Selecteer een pagina
het feestmaal wordt weer uitgestald 
over de dis van moeder aarde
in alle kleuren legt het maal 
uitnodigend zich op de bosgrond neer
microscopisch viert nu de natuur 
het feest van dood en leven
en schuift miljarden stoelen aan

de gasten die er plaats op nemen
ik ken ze niet maar ’t zijn er veel
ze hebben zich seizoenen lang,
wetend dat de dag zou komen
voorbereid en stil gehouden 

nu mogen ze 
het feest is daar
totdat de vrieskou, 
spelbederver,
over een week of wat
hen huiswaarts stuurt

enkelen hebben zich uitgedost
in potsierlijke kostuums
ze dragen hoeden en wat meer
maar ’t merendeel dat is te klein
voor mij om waar te nemen
ze dansen in de regenbuien
die ze merkbaar op doet leven
dat zie ik dan aan hoe het maal
van dag tot dag verorberd wordt

hoe mooi toch om te zien
dat dat wat ooit vol leven was
nu uitgeleefd en losgelaten
het leven doorgeeft
teruggeeft zelfs misschien
aan een geheel 
waar ik zo weinig weet van heb

___
©FuroreHugo

De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.

Dit delen: