het feestmaal wordt weer uitgestald over de dis van moeder aarde in alle kleuren legt het maal uitnodigend zich op de bosgrond neer microscopisch viert nu de natuur het feest van dood en leven en schuift miljarden stoelen aan de gasten die er plaats op nemen ik ken ze niet maar ’t zijn er veel ze hebben zich seizoenen lang, wetend dat de dag zou komen voorbereid en stil gehouden nu mogen ze het feest is daar totdat de vrieskou, spelbederver, over een week of wat hen huiswaarts stuurt enkelen hebben zich uitgedost in potsierlijke kostuums ze dragen hoeden en wat meer maar ’t merendeel dat is te klein voor mij om waar te nemen ze dansen in de regenbuien die ze merkbaar op doet leven dat zie ik dan aan hoe het maal van dag tot dag verorberd wordt hoe mooi toch om te zien dat dat wat ooit vol leven was nu uitgeleefd en losgelaten het leven doorgeeft teruggeeft zelfs misschien aan een geheel waar ik zo weinig weet van heb
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.