fietsen

het pad waarop we fietsen leren
in de weidsheid van het leven
het is zo smal
één kleine stuurbeweging
die je niet bedoelde
en hup, daar lig je al

je zieltje
plots met bloed bestippeld
begint al snel te schrijnen
het heelt wel, heus
droogt vrij snel op
maar die val zal niet verdwijnen

de smalle weg die voor je ligt
het oogt opeens nog smaller
je vertraagt heel doelbewust je gang
de druppeltjes die zich verklonten
vergroeien tot één grote korst
van ingedroogde bang

later in ons grotemensenleven
als pijn en korst al lang lijken verdwenen
kun je zomaar plotseling ervaren
hoe traag je eigenlijk door het leven fietst
je niet vrijmoedig bent in sturen
terwijl je geen obstakels kunt ontwaren