hij stal een keer godsvruchtig als hij was een harnas hij dacht dat ik dat zou waarderen dat deed ik ook acht jaar was ik natuurlijk deed ik dat maar ik wist niet dat mijn vader het stelen in zich had dat hij dat voor mij zou riskeren het lag op zolder van een school waar hij als conciërge werkte een attribuut van het toneel er lagen er zoveel zei hij echt niemand die het merkte ik kon het van hem krijgen maar hoe ik het gekregen had daarover kon ik beter zwijgen dat deed ik ook met plastic harnas, helm en zwaard was ik gepantserd tegen elke vraag ik ridderde mij door ieder kruisverhoor en eigenlijk… doe ik dat nog tot aan vandaag de pantsers door mijn vader aangedragen lijken vaak ook nu nog heel wat waard toch weet ik wel dat ze van plastic zijn je prikt er zo doorheen scherpe vragen hou ik er niet mee tegen maar ondanks dat en dat ze niet de mijne zijn weet ik dat hij iets ongelooflijks voor mij deed die man van wie ik lang geleden mijn eerste pantsers heb gekregen
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.