Dan probeer ik mijn gevoel dus beet te pakken
Omdat ik denk: Nu weet ik wie je bent!
Maar dan blijkt ze toch tussen mijn vingers
Als glibberige olie weg te zakken
Dan denk ik jij bent jaloezie! Ik héb je hoor
Blijkt ze eigenlijk dus eenzaamheid te wezen
Dus denk ik -logisch- éénzaamheid ik heb je!
Gaat ze gluiperig als verlangen ervandoor
En na een tijdje als ze terugkeert weet ik
Ik ga je deze keer als hoop dus vangen!
Blijkt hoop gewoon verklede angst te zijn
Hm… Dat ik keer op keer geflest wordt dat vergeet ik
Pijn, verdriet, ja die laten zich eenvoudig grijpen
Hoewel ook die mij soms kunnen verwarren
Want heeft mijn hart verdriet of doet ze nou toch zeer?
Ze zijn er überhaupt vaak zonder te begrijpen
En ook geborgenheid, zelfs die blijkt soms te liegen
Die heb ik eens als lust ontmaskerd
Dat was die keer toen ik niet zonder seksgedachten
Me zacht door haar in slaap kon laten wiegen
Ooit dacht ik de liefde in mijn hand te hebben
Dat was een hartverwarmend mooi moment
Totdat ze bleek afhankelijkheid te heten
Omdat ik het zonder haar niet bleek te redden
Ik moet denk ik aanvaarden dat ik in dit leven
Dat wat ik in mijn lijf, mijn hart en ziel ervaar
Dat ik dat wel nooit zal kunnen vatten
Ik zal me er aan over moeten geven
13-01-18