ik heb een hart van glas je kunt er zo naar binnen kijken ik heb er geen gordijnen voor dat verduistert mij teveel je ziet al gauw wat mij beroert als je de moeite neemt om even bij me stil te staan maar velen gaan me snel voorbij misschien maakt het ze verlegen als ze zien wie dat ik werkelijk ben of vrezen ze hun spiegelbeeld in ’t glas want die kan confronterend zijn soms kan het mij benauwen dat het zo kwetsbaar is mensen lopen onbedoeld soms tegen de glaswand aan het is al vaak gebroken meestal door een ongeluk of het wordt doelbewust bekrast door mensen met een hart van steen dan loopt mijn hart vol tranen en lijkt het een aquarium waarin ik slechts kan vissen naar troostende gedachten 't is een uniek bezit dat glazen hart je mag het gerust komen bekijken maar een ding wil ik dringend vragen doe er wel voorzichtig mee
___
Vers uit mijn brein
© Hugo Vos
Mijn woordenbrein wil alle kanten op. Iedere donderdag in 2022 laat ik hem zijn gang maar gaan. En ik kijk verwonderd toe wat hij nu weer produceert. Kijk gerust mee.