we leven in een notendop daar creëren we de wereld zetten ons er midden in en zijn zo onze eigen god in de gedachtenkronkels draait alles om die ene dat zijn wij, wie anders ons schedeltje op slot totdat de vragen komen wie we zijn, waarom, waartoe dan willen we ontsnappen uit die benauwde grot we verzinnen andere goden om onszelf zo te ontlasten of roepen luid het toeval aan schuiven kracht toe aan het lot god zijn is geen sinecure de plichten zwaar en groot en die verantwoordelijkheden maken ons kapot alleen de wijze mensen kijken zien waarin dit al’ gebeurt de notendop waarin we leven ons wereldrijk van bot
___
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Marianne Riksen
Iedere derde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstenares Marianne Riksen mij een tekening van haar hand toe. Ik vang de woorden die haar tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.