daar stond de mens opeens op aarde de hoge paradijsdeuren achter hen vielen zacht maar resoluut in ’t slot ‘klik…’ een kille bries woei over het landschap het uithangbord met ‘Paradijs’ wiegde zachtjes heen en weer ‘ieiep… ieiep…’ Adam rilde, reikte met zijn hand uit naar Eva die hem aankeek, heel even weifelde en hem toen zacht en liefdevol aanvaarde ‘(stilte)…’ het was daar op dat moment dat hoop, menselijkheid en verbinding hun intrede deden in de ruige wereld ‘stap… stap… stap’ zie de mensheid -zoveel later- lopen blind en dolend zoekende naar toegangsdeur en uithangbord ‘kadoem… kadoem… kadoem…’ terwijl ze slechts door luisteren naar het geluid dat in hen klopt een hand hoeft uit te reiken
©FuroreHugo
Dinsdagthema: Verzoekvers
___________________________________
Wil je weten hoe een dichter tegen jouw wereld aankijkt? Dien een verzoek in!
Iedere dinsdag in 2021 schrijf ik een vers op verzoek.
52 weken lang. Je kunt in het reactieveld hieronder een verzoek indienen.
Ik spaar ze op en trek er wekelijks één uit. Wie weet die van jou.
Vandaag:
Jolanda Sieders: hoop, menselijkheid en verbinding