de duifjes zijn er weer op mijn balkon hij slooft zich uit in nederig naar haar buigen terwijl zijn krop uit volle borst de liefde koert draait zij haar snavel weg en tuurt wat naar de zon hij geeft niet op en blijft maar sloven hetzelfde lied, dezelfde dans, dezelfde hoop dan vliegt ze op en strijkt een meter verder neer ze doet haar staartveren uitnodigend naar boven dat zet hem aan en brengt hem tot bewegen vliegt naar haar toe en landt volvurig op haar rug maar ze is weg nog voor het tot een paren komt zo is ze eenmaal, ze valt nog wel eens tegen hij heeft haar lief en kent haar liefdesspel ze zijn als duivenpaar al zoveel jaren samen vele eieren al uitgebroed en grootgebracht en als ze nu niet paren wil dan komt dat later wel ze keert weer terug en strijkt zich naast hem neer hij doft zich op en maakt zijn verenpak voor haar in orde ze doet hetzelfde want voor hem wil ze de mooiste zijn hij voelt dat aan en begint zijn rituelen weer hoe prachtig toch dat liefdevol gebeuren zo binnen handbereik hier thuis op mijn balkon en ongeacht of zon of regen in mij huist zijn zij het daar die liefdevol mijn dagen kleuren
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.