hij zat onschuldig in de wei zacht behaard met platte oortjes en wat zo rot aan deze moord is ik keek ernaar en stond erbij met grote snelheid uit de lucht kwam er een buizerd aangesneld hij heeft het leven daar geveld en nam het lijk mee op zijn vlucht ik weet het wel ’t is de natuur maar ik stond net zo te genieten ik wilde niet dit bloedvergieten zo’n schattig haasje in de wei jong en midden in het leven ‘k had hem graag meer tijd gegeven
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.