hoe het mij soms lijkt alsof dat piekmoment al is geweest haperende lampjes de slingers niet meer ‘je van het’ over mijn ballen maar te zwijgen ooit in dankbaarheid ontsproten en ach dat pad dat ik beliep tot volle wasdom kunnen komen dat ging niet zonder zon of wind en regen op mijn twijgen ik voel me nog zo’n jonge loot maar ook ik kijk naar beneden zie het verval hoe het haar sporen op mij tekent en naar het eind wil neigen oh ik weiger nu al op te geven maar zal mijn best meer moeten doen mijn ballen weer te tonen de slingers op te hangen en mijzelf tot leven zien te krijgen
____
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Onno van Geuns (De Uitbeelder)
Iedere eerste zondag van de maand in 2022 stuurt graficus Onno van Geuns mij een tekening van zijn hand toe. Ik vang de woorden die zijn tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.