ik snotter en ik snuif
mijn neus die is verkouden
het is voor mij een hele kluif
mijn snot binnen te houden
het wil eruit door alle gaten
er valt niet tegenop te snuiten
ik doe mijn best niks door te laten
maar ’t loopt wijsneuzerig naar buiten
ik tamponeer de gaten dicht
met watten en met drukverbanden
maar denk maar niet dat dat verlicht
het perst zich druipend langs de randen
van heel mijn lichaam is mijn neus
bijna het kleinste onderdeeltje
maar hij gedraagt zich schandaleus
als een soort draaideur-crimineeltje
iedere maand is het wel raak
dan wil mijn neus me wat vertellen
sta ik opnieuw weer voor de taak
te vechten tegen snottebellen
zou ik nou helemáál verkouden zijn
dat kon ik wel verdragen
maar alleen mijn neus! da’s toch niet fijn
geen wonder dat ik loop te klagen
ik ben wel klaar nou met die neus
en heb al zolang moeten lijden
ik vrees dat ik ooit rigoureus
mijn lichaam van mijn neus zal scheiden
___
© Hugo Vos
Woord verwoord.
Iedere dinsdag in 2022 woel ik met mijn handen in de ballenbak van de Nederlandse taal. Omdat er zoveel interessante woorden in zitten. Ik pak er één woord uit en laat me erdoor inspireren. Zo maak ik nog beter contact met wat ik lees, schrijf en spreek.