’s Avonds stond er een twee meter hoge afscheiding tussen hun huis en dat van de buren. Dit ontnam een groot deel van het vrije zicht weg van Johan en Mariëtte. ’s Avonds in bed, voor het slapen gaan hadden beiden er de mond van vol. Ze kwamen tot de conclusie dat als de nieuwe buren eenmaal gearriveerd zouden zijn, dat een goed gesprek er wel in zou resulteren dat de afscheiding zou worden afgebroken.
De volgende dag stond een grote verhuiswagen in de straat. Mannen in overalls sjouwden meubilair en dozen het huis in. Er werden paardendekens opgevouwen en op stapels gelegd en toen de dag voorbij was en de vrachtauto verdwenen heerste er weer een grote stilte in de tuin ernaast. Mariëtte baalde ervan dat ze niet meer bij de buren binnen kon kijken. Het enige wat ze zag was de grote schutting die hun tuin nu van die van de buren scheidde.
Ze sommeerde Johan weer om het gesprek aan te gaan met de buren maar Johan had gezegd dat het nu haar beurt was. Hij was gisteren gegaan. Na een felle discussie gaf Mariëtte zich gewonnen en ging naar het huis van de buren. Het was inmiddels avond, en het was donker. In het huis brandde geen licht. Toch liep ze naar de voordeur en belde aan. De oude klassieke dingdong bel van hun vorige buren klonk. Ze hadden die laten hangen. Het bleef stil Ze probeerde naar binnen te kijken. Het huis was volledig ingericht met donkere meubels leek het.
Ze moest het doen met het schijnsel van de straatlantaarns dat zich naar binnen probeerde te wurmen. Ze zag niks. Totdat zich iets leek te bewegen in de huiskamer. Of toch niet? Naast de deur naar de keuken leek een schim te staan.
Of beeldde ze zich dit in? Ze klopte tegen het raam, maar de schim bewoog niet.
Ze besloot naar huis te gaan. En toen ze zich omdraaide zag ze dat tegen de schutting een kennel was geplaatst. ‘Beware of the dog’ stond er op te lezen. Maar op een dikke lange ketting na, was de kennel op zich leeg.
Mariëtte rilde. Het was een grote kennel. Voor een grote hond.
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)