natuurlijk je bent jong, je kinderziel is gauw gevuld je leeft een onvoorspelbaar en ontdekkend leven maakt je niet druk over dat er ooit iets vóór jou was benieuwd slechts of er nóg meer komt en wat jou strakjes allemaal nog wordt gegeven dan ís het straks, je doet je ding, maakt keuzes krijgt een relatie, een gezin of loopt een ander pad te druk wellicht om af en toe eens stil te staan benieuwd te zijn naar waar je bent en óm te kijken hoe het gekomen is dat jij dus deze route had tot je struikelt over iets wat je niet aan zag komen op dat moment komen de eerste vragen je negeert ze nog, ziet het belang niet echt hebt tijd genoeg want bent pas halverwege toch blijft er iets in jou hardnekkig knagen hoe komt het dat je bent wie je geworden bent wie ben je echt, ergens wil je dat wel weten toch kijk je niet naar waar je wortels liggen omdat je dat te lastig, te pijnlijk of te angstig vind of in de ratrace die je rent eenvoudig bent vergeten en als je dan je opgemaakte sterfbed ziet dat uitnodigend jouw oude lichaam staat te wenken probeer je hardnekkig nog de schade in te halen je reikt naar wie je was, waarom je deed en waarvandaan maar bent te moe om daar nog helder over na te denken
___
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Marianne Riksen
Iedere derde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstenares Marianne Riksen mij een tekening van haar hand toe. Ik vang de woorden die haar tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.