ik bracht mijn gieter naar ’t balkon
ik moest een plant reanimeren
die lag te sterven in de zon
dat gebeurde al zo vele keren
waarschijnlijk was ik nét ik op tijd
zo zou ik voor mijn eigen sterven
in de cyclus van de eeuwigheid
nu eens een góed karma erven
toen ik kordaat naar buiten stapte
viel het weer me ietwat tegen
zwarte wolken die het blauw weghapten
als voorbode van zware regen
door dit vooruitzicht niet veel later
zakte alle moed mij in de schoen
daar stond ik met mijn gietertje vol water
het had geen nut mijn taak te doen
de rebel in mij liet zich niet kennen
en begoot het groen met ferme hand
want leer mij mijn karma kennen
over tachtig jaar ben îk die plant
Teken hoe je je vandaag hebt misdragen